شیوع ژن‌های کد‌کننده مقاومت آمینوگلیکوزیدی در استافیلوکوکوس اورئوس حساس به متی‌سیلین و استافیلوکوکوس کواگولاز منفی جدا‌شده از عفونت‌های بیمارستانی

  سابقه و هدف: استافیلوکوکوس‌ها یکی از رایج‌ترین عوامل عفونت‌های بیمارستانی به شمار می‌روند. آمینوگلیکوزیدها اغلب به صورت ترکیب با بتالاکتام‌ها یا گلیکوپپتیدها در درمان اندوکاردیت و باکتریمی ناشی از استافیلوکوکوس‌ها استفاده می‌شوند. مکانیسم اصلی مقاومت آمینوگلیکوزیدی در استافیلوکوکوس‌ها غیر فعال‌سازی دارو به وسیله آنزیم‌های تغییر‌دهنده آمینو‌گلیکوزیدی سلولی می‌باشد. مواد و روش‌ها: 50 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس حساس به متی‌سیلین و 50 ایزوله استافیلوکوکوس کواگولاز منفی از نمونه‌های مختلف بالینی جمع‌آوری گردید و توسط تست‌های بیوشیمیایی استاندارد تعیین هویت شد. الگوی حساسیت آنتی‌بیوتیکی در ایزوله‌ها با استفاده از روش دیسک دیفیوژن و ٍEtest برای آنتی‌بیوتیک‌های آمینوگلیکوزیدی تعیین شد و سپس فراوانی ژن‌های aac(6')-Ie-aph(2")، aph(3')-IIIa و ant(4')-Ia با استفاده از روش PCR مشخص گردید. یافته‌ها: 26% از نمونه‌ها حداقل به یکی از آنتی‌بیوتیک‌ها مقاومت نشان می‌دادند. ژن‌های aac(6')-Ie/aph(2") و aph(3')-IIIa به ترتیب فراوان‌ترین ژن‌ها بودند. حدود 14% از کل نمونه‌ها به طور هم‌زمان دارای دو ژن فوق بودند ولی در هیچ نمونه‌ای ژن ant(4')-Ia یافت نشد.  نتیجه‌گیری: ژن‌های aac(6')-Ie-aph(2") و aph(3')-IIIa شیوع بالایی در بین ایزوله‌ها داشتند، که با تجویز مناسب آنتی‌بیوتیک می‌توان از شیوع مقاومت بیش‌تر جلوگیری نمود. استفاده از روش‌های فنوتیپی و ژنوتیپی به طور هم‌زمان اطلاعات کاملی از مقاومت آمینوگلیکوزیدی را در اختیار ما قرار داد